کد مطلب:235325 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:175
کرامت 45
محدث نوری در دارالسلام می نویسد:
میر معین الدین اشرف، یكی از خدام حضرت رضا علیه السلام گفته است:
شبی در دارالحفاظ (یكی از رواقهای حرم مطهر) یا كشیكخانه، خوابیده بودم؛ در خواب دیدم كه برای تجدید وضو به صفه میر علی شیر - همین صفه ای كه در صحن كهنه است و اكنون ایوان طلاست - بیرون آمدم.
ناگاه جماعت بسیاری دیدم كه به صحن مطهر وارد شدند و در پیشاپیش آنان بزرگواری خوش صورت و عظیم الشأن و نورانی بود؛ و جماعتی كلنگ به دست پشت سر آن بزرگوار بودند. وقتی وارد شدند تا وسط صحن مطهر آمدند همان شخص بزرگوار فرمود: «انبشوا هذا القبرو اخرجوا هذا الخبیث»
این قبر را بشكافید و این خبیث را بیرون آورید.
اشاره به قبر مخصوص نمود و آن جماعت شروع به كندن قبر نمودند. من از یك نفر پرسیدم: این شخص كیست؟ گفت: حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است.
در همین اثنا دیدم از داخل روضه ی مباركه، حضرت رضا علیه السلام بیرون آمد و خدمت جدش امیرالمؤمنین علیه السلام رسید و بر آن حضرت سلام كرد؛
آقا جواب سلامش را داد؛ پس از آن امام هشتم علیه السلام عرض كرد: «یا جدا! سئلتك ان تعفوا عنه و تهبنی تقصیره»
از شما خواهش می كنم؛ این شخص را كه در جوار من دفن شده عفو فرمایی و تقصیر او را به من ببخشی؛ امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
تو می دانی كه این مرد، فاسق و فاجر بوده و شرب خمر می كرده است؛ عرض كرد: بلی. «و لكنه اوصی عند وفاته ان یدفن فی جواری»
[ صفحه 240]
اما او هنگام مرگ وصیت كرد كه او را در جوار من دفن كنند؛ و من امیدوارم كه او را به من ببخشی. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
«وهبتك جرائمه» «من تقصیرات و گناهانش را به تو بخشیدم».
پس از آن حضرت علیه السلام بازگشت. خواب بیننده گوید: من از وحشت بیدار شدم و بعضی از خدام را كه خوابیده بودند بیدار كردم. و با هم به همان محلی كه در خواب دیده بودم آمدیم و نگاه كردیم، دیدیم كه معلوم است قبر تازه ای است و مقداری خاك هم بیرون ریخته شده است؛ آن گاه جویا شدم و پرسیدم كه این قبر كیست؟ گفتند: قبر شخص تركی است كه دیروز اینجا دفن شده است. نویسنده ی سطور و مرحوم مروج هر دو لبهایمان را بدین شعر مترنم گشت:
ای شه توس فدای تو و طوف حرمت!
توس فردوس برین گشته زیمن قدمت
من به درگاه تو با روی سیاه آمده ام
این من و جرم من و آن تو و لطف و كرمت
بعید نیست كه حضرت رضا علیه السلام شفیع گنهكاری شود؛ زیرا كه اساسا ائمه ی طاهرین علیه السلام شفیع شیعیان اثنی عشری - كه اعتقادی صحیح داشته باشند - هستند.
در روضة الواعظین، علی بن فتال نیشابوری نقل می كند كه مردی خراسانی خدمت امام رضا علیه السلام رسید و گفت: یابن رسول الله! من رسول اكرم صلی الله علیه و اله را در خواب دیدم كه فرمود:
«كیف انتم اذا دفن فی ارضكم بضعتی و استحفظتم ودیعتی و غیب فی ترابكم نجمی»
فرمود: حال شما اهل خراسان چگونه خواهد بود؟ زمانی كه پاره ی تن من در
[ صفحه 241]
سرزمین شما دفن شود و امانت من به شما سپرده گردد و ستاره ام در آنجا پنهان شود.
حضرت رضا علیه السلام فرمود:
«انا المدفون فی ارضكم و انا بضعة نبیكم و انا الودیعة و النجم»
من همان پاره ی تن رسول الله صلی الله علیه و اله هستم كه در سرزمین شما دفن می شوم و من همان امانت و ستاره ی او هستم.
بعد مولی علی بن موسی الرضا علیه السلام خود می فرماید:
«الا فمن زارنی و هو یعرف ما اوجب الله تبارك و تعالی من حقی و طاعتی فانا و ابائی شفعائه یوم القیامة و من كنا شفعائه یوم القیامة نجا ولو كان علیه وزر الثقلین» هر كس مرا زیارت كند در حالی كه عارف به حق من باشد كه خداوند چه امتیازی به من عنایت كرده و اطاعتم را واجب شمرده است من و پدرانم شفیع او خواهیم بود؛ و من و پدرانم در روز قیامت شفیع هر كه باشیم نجات می یابد؛ گر چه دارای گناه جن و انس باشد.
میر معین الدین اشرف، یكی از خدام حضرت رضا علیه السلام گفته است:
شبی در دارالحفاظ (یكی از رواقهای حرم مطهر) یا كشیكخانه، خوابیده بودم؛ در خواب دیدم كه برای تجدید وضو به صفه میر علی شیر - همین صفه ای كه در صحن كهنه است و اكنون ایوان طلاست - بیرون آمدم.
ناگاه جماعت بسیاری دیدم كه به صحن مطهر وارد شدند و در پیشاپیش آنان بزرگواری خوش صورت و عظیم الشأن و نورانی بود؛ و جماعتی كلنگ به دست پشت سر آن بزرگوار بودند. وقتی وارد شدند تا وسط صحن مطهر آمدند همان شخص بزرگوار فرمود: «انبشوا هذا القبرو اخرجوا هذا الخبیث»
این قبر را بشكافید و این خبیث را بیرون آورید.
اشاره به قبر مخصوص نمود و آن جماعت شروع به كندن قبر نمودند. من از یك نفر پرسیدم: این شخص كیست؟ گفت: حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است.
در همین اثنا دیدم از داخل روضه ی مباركه، حضرت رضا علیه السلام بیرون آمد و خدمت جدش امیرالمؤمنین علیه السلام رسید و بر آن حضرت سلام كرد؛
آقا جواب سلامش را داد؛ پس از آن امام هشتم علیه السلام عرض كرد: «یا جدا! سئلتك ان تعفوا عنه و تهبنی تقصیره»
از شما خواهش می كنم؛ این شخص را كه در جوار من دفن شده عفو فرمایی و تقصیر او را به من ببخشی؛ امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
تو می دانی كه این مرد، فاسق و فاجر بوده و شرب خمر می كرده است؛ عرض كرد: بلی. «و لكنه اوصی عند وفاته ان یدفن فی جواری»
[ صفحه 240]
اما او هنگام مرگ وصیت كرد كه او را در جوار من دفن كنند؛ و من امیدوارم كه او را به من ببخشی. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود:
«وهبتك جرائمه» «من تقصیرات و گناهانش را به تو بخشیدم».
پس از آن حضرت علیه السلام بازگشت. خواب بیننده گوید: من از وحشت بیدار شدم و بعضی از خدام را كه خوابیده بودند بیدار كردم. و با هم به همان محلی كه در خواب دیده بودم آمدیم و نگاه كردیم، دیدیم كه معلوم است قبر تازه ای است و مقداری خاك هم بیرون ریخته شده است؛ آن گاه جویا شدم و پرسیدم كه این قبر كیست؟ گفتند: قبر شخص تركی است كه دیروز اینجا دفن شده است. نویسنده ی سطور و مرحوم مروج هر دو لبهایمان را بدین شعر مترنم گشت:
ای شه توس فدای تو و طوف حرمت!
توس فردوس برین گشته زیمن قدمت
من به درگاه تو با روی سیاه آمده ام
این من و جرم من و آن تو و لطف و كرمت
بعید نیست كه حضرت رضا علیه السلام شفیع گنهكاری شود؛ زیرا كه اساسا ائمه ی طاهرین علیه السلام شفیع شیعیان اثنی عشری - كه اعتقادی صحیح داشته باشند - هستند.
در روضة الواعظین، علی بن فتال نیشابوری نقل می كند كه مردی خراسانی خدمت امام رضا علیه السلام رسید و گفت: یابن رسول الله! من رسول اكرم صلی الله علیه و اله را در خواب دیدم كه فرمود:
«كیف انتم اذا دفن فی ارضكم بضعتی و استحفظتم ودیعتی و غیب فی ترابكم نجمی»
فرمود: حال شما اهل خراسان چگونه خواهد بود؟ زمانی كه پاره ی تن من در
[ صفحه 241]
سرزمین شما دفن شود و امانت من به شما سپرده گردد و ستاره ام در آنجا پنهان شود.
حضرت رضا علیه السلام فرمود:
«انا المدفون فی ارضكم و انا بضعة نبیكم و انا الودیعة و النجم»
من همان پاره ی تن رسول الله صلی الله علیه و اله هستم كه در سرزمین شما دفن می شوم و من همان امانت و ستاره ی او هستم.
بعد مولی علی بن موسی الرضا علیه السلام خود می فرماید:
«الا فمن زارنی و هو یعرف ما اوجب الله تبارك و تعالی من حقی و طاعتی فانا و ابائی شفعائه یوم القیامة و من كنا شفعائه یوم القیامة نجا ولو كان علیه وزر الثقلین» هر كس مرا زیارت كند در حالی كه عارف به حق من باشد كه خداوند چه امتیازی به من عنایت كرده و اطاعتم را واجب شمرده است من و پدرانم شفیع او خواهیم بود؛ و من و پدرانم در روز قیامت شفیع هر كه باشیم نجات می یابد؛ گر چه دارای گناه جن و انس باشد.